این فجازی لعنتی یا این منِ لعنتی درگیر با فجازی

مثل مجنونهای معتاد، هر چند دقیقه یک بار

صفحه گوشی را باز می کنی و می بندی

دنبال یک پیام و محتوای چشم گیر می گردی

هرچه تنوع به چشمت می خورانی

لامصب ولعش بیشتر می شود

مغز را 

دل را

همه را درگیر کرده ای

آنقدر در عالم مجاز فرو رفته ای که صدای تیک تیک ساعت

را نمی شنوی

چشم بهم میزنی

می بینی روز تمام شده

هفته هم تمام شده

سال هم دارد نفس های آخر را می کشد

حواست نیست

داری قمار می کنی

به طمع برد متاعی بزرگ

به هوس سرابی پوچ

حواست نیست اما

اغوا شده ای

آنهم چه اغوایی!

عمر را داری به ثمن بخس (کم بها) به حراج می‌گذاری

راستی داری چه می کنی؟

کی قرار است ترک کنی این "من خراب" را؟!

این "شب گرد" مبتلا را؟!