بترسید از اینکه ...

زخم زبان دردش بیشتر از زخم شمشیر است. زخم شمشیر عاقبت خوب می شود اما زخم زبان یک عمر اثرش می ماند. زخم زبان مثل حرفهای مسئول رسیدگی به فیش های نجومی. که پس از 110 روز از دستور "فوری" رئیس جمهور مبنی بر رسیدگی به دریافت های نا متعارق می گوید؛ "دریافت ها غیر قانونی نبوده!" زخم زبان یعنی اول بگویی ببخشید که عده ای حقوق غیر عادی گرفته اند. بعد پیش همان ها که حقوق نجومی بلعیده اند بگویی شما ذخیره نظام هستید؟! یکی دیگر هم پشت تریبون مجلس بگوید سهممان بود و حقمان بود! لابد مدتی بعد این مردم هستند که باید بابت فسادهای انجام شده عذرخواهی کنند؟! حقیقتا این اخبار با زخم های آن کارگر معدنی که بخاطر اعتراض به فیش حقوقی چند صد هزار تومانی اش شلاق خورد چه می کند؟!
کار دارد به جایی می رسد که بگوییم اگر حرام خواری می کنید، اگر خیانت می کنید، بکنید، اما لااقل زخم زبان نزنید! اما لااقل طلب کار نباشید، لااقل نگویید چرا برای لختی پادشاه کف نمی زنید. به همان خودگویی و خود خندی خودتان و دوربری هایتان اکتفا کنید. تعریف ها را بگذارید برای همان پشت پرده! تظاهر را گذاشته اند برای همین روزها. اقلا ژست ندامت به خود بگیرید.
ما در این مملکت خانواده هایی داریم که بخاطر نان، دخترشان برده جنسی کشورهای حاشیه خلیج فارس شده! ما در این مملکت فقر و بیکار و ستم دیده کم نداریم. مسئولین گفته اند فقط در تهران ما 20 هزار خانواده داریم که به نان شب محتاجند. اگر به این زخم ها مرحم نیستید لااقل نمک نباشید.
به قول حضرت روح الله "بترسید از آن روزی که مردم بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود"

مهدی جان...