تشییع باشکوه آتشنشانان قهرمان و چند نکته

ضررهای مالی هرچه قدر هم که تلخ و زیان بار باشد، جبران می شود عاقبت این سایه پسرها و پدرها و شوهرهاست که وقتی پر کشید و قاب شد، دیگر جبران نمی شود. در دوران #پسا_ریزش_پلاسکو تا امروز که از آوار یک دیوار باقی مانده آنچه غم از دست دادن آتشنشان های غیرتمد را کمی التیام می بخشید، همدلی منحصر به فرد مردم بود. آنقدر حجم داشت این همدلی که هضم می کرد بیماری مشمئز کننده سلفی بگیران موقعیت نشناس را. اما هر قدر می خواهم همدلی برخی مسئولین را هم بگذارم پای همدلی مردم یکجای کار می لنگد.

از خودم سوال می کنم یعنی اگر پلاسکو در قلب پایتخت نبود، اگر زیر آواراش تکه های قلب ملت نبودند اگر نزدیک ایام انتخابات نبودیم بازهم اینهمه وکیل و وزیر می آمدند پای کار و عکس یادگاری می گرفتند؟! بازهم از وام چند صد میلیونی تنفس دار خبری بود؟! از خودم می پرسم چرا وقتی آوار روی سر محصول کشاورزان خراب می شود، چرا وقتی بلای سیل دامان استان سیستان را می گیرد و هزاران نفر از مردم مظلوم آنجا را به خاک سیاه می نشاند، خبری از همدلی و عکس یادگاری نیست؟! خبری از پرداخت وام به کسانی که همه ی دار و ندارشان را #دفن می کنند نیست؟! خبری از کمپین استعفا نیست؟! خبری از هیئت حقیقت یاب نیست؟! خون سرمایه #پلاسکونشینان رنگین تر از سرمایه #روستانشینان و شهرستانی هاست؟ یا بوی کباب انتخابات باعث شده عده ای در هیئت خدمت با کیفیت و کمیت مضاعف سینه زنی کنند؟! یادمان نرود #پلاسکو را معمارهای نخبه دیار #کدخدا ساختند، اما وقتی آتش افتاد به جان کارگاه های وطنی ویران شد.